In het eerste hoofdstuk van Crossmediale journalistiek laat ik Neil Postman de revue passeren. Hieronder is een interessant interview te zien met hem dat ik vorig jaar aan enkele tweedejaarsstudenten Nieuws en Media liet zien. Cyberspace, 1995: dat klonk als iets van vervlogen tijden. Toch is het mooi om het verschil te zien, hoezeer de technologie veel meer is ‘ingebed’ in onze levens, en al helemaal van de nieuwe generatie. Ze zijn zich er alleen niet zo bewust van, en emotieloze robots zijn het ook niet geworden. Wel is er iets anders gebeurd.
De rol van de mediaconsument is de afgelopen jaren veranderd: van gebruiker is hij nu ineens ook zelf maker geworden. ‘De man van de straat’ of ‘vox pop’ horen en zien we ineens overal omdat hij zelf een bijdrage kan leveren aan het maatschappelijk debat. Althans, dat veronderstellen we. Maar is de stem en de houding van de boze burger daadwerkelijk versterkt door de technologie?
Met boektitels als ‘Amusing ourselves to death’, ‘Conscientious Objects’ ‘Technopoly’ en ‘How to Watch TV News’ leek Neil Postman te waarschuwen voor de gemuteerde homo digitalis.
Erg interessant. En ja, de meute staat met haar digitale hooivorken klaar om gehakt te maken van elk vorm van establishment. Of het nu om weblogs als GeenStijl of Sargasso gaat, of de lezersbijdragen op de sites van de Volkskrant of De Telegraaf.
De in 2003 overleden communicatiedeskundige Postman was niet gediend van verregaande technologie. Hij zou misprijzend hebben gekeken naar de tomeloze Twitterstreams over niks, het privacyschendende Facebook, al het zinloze materiaal op YouTube. Amusing ourselves to death!
Maar ondertussen is er in werkelijkheid ook een andere revolutie gaande. Informatie wordt door hele netwerken van gebruikers gedeeld, gecheckt, bekritiseerd, aangeraden, afgeraden. De menselijke maat is altijd aanwezig in het crossmediale tijdperk.
Een grote groep gebruikers verstouwt geen informatie die hen louter vermaak brengt, maar filtert juist. Ook wijsheid. E-learning is een nog jonge tak in de educatieve sector, maar het nut (en effect) van lessen met behulp van tablets, smartboards, netwerken en databases laat zich raden. Neil Postman schreef interessante boeken, maar met zijn ‘technoscepsis’ had hij het niet altijd bij het rechte eind.
Een reactie plaatsen:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten