In het boek Crossmediale Journalistiek wordt kort aandacht besteed aan storytelling en data als bron voor de journalistiek, maar ik diep het hier graag nog even uit.
‘Je zou kunnen zeggen dat het huidige tijdsgewricht steeds meer in een digitaal videoformaat aan de geschiedenis wordt toevertrouwd. Maar niet alleen dat. Het is ook alsof de wereld een groot dorpsplein is geworden, waar YouTube het nieuwe podium is voor de stadsomroeper van weleer,’ aldus Frank Janssen op Frankwatching.com.
Ook Daphne Dijkerman schrijft in een ander artikel op Frankwatching over storytelling.
‘De kracht van een goed verhaal zit ’m in het feit dat het mensen in staat stelt het lineaire denkpad te verlaten, het goed te onthouden en door te vertellen is, het een bewijs kan leveren, staat voor authenticiteit, de verteller laat groeien en meer.’
Dat is één aspect van storytelling, en misschien de meest begrijpelijke. Maar storytelling gebeurt ook op abstract niveau. Of het nu om reclameboodschappen van grote merken gaat (een juiste timing en afwisseling van billboards, radiospotjes, internetvirals) of het ‘verhaal’ (niet letterlijk) dat NRC heeft te vertellen via verschillende platforms (De stoel van Steinz in DWDD, naar NRC-recensent Pieter Steinz).
Welke rol speelt storytelling nu voor de journalistiek? De journalistiek, was dat niet iets met waarheidsvinding, feiten en ethische codes of zo? Met korte ANP- en Reuters-berichten heeft storytelling niet veel te maken. Storytelling gaat over de verhalen áchter dergelijk nieuws.
Storytelling speelt in crossmediale journalistiek een grote rol – of andersom. Of het nu om overstromingen, voetbalwedstrijden of popconcerten gaat: met behulp van de technologie kunnen we beter dan ooit het – menselijke – verhaal vertellen. Door storytelling zal de journalistiek zich steeds meer verplaatsen van instanties naar mensen. Maar betekent dat automatisch ook dat we alleen maar een persoonlijk relaas kunnen verwachten, met een hoog ‘dicht bij huis’-gevoel? Ik denk van niet. Alsof reporters uit het verleden geen afstand wisten te houden.
Niet iedereen is het erover eens dat storytelling aan de basis van de journalistiek staat. Jeff Jarvis, blogger en schrijver van het boek What Would Google Do schrijft op zijn blog:
‘There are so many new forms of journalism emerging. Data is (are) journalism. Platforms that enable communities to share what they know and need to know are becoming journalism (Fred Wilson: “We will cover ourselves”). Algorithms that aggregate and cluster and prioritize news are journalism. Collaboration and crowd sourcing yield journalism that doesn’t necessary end up in story form. Journalism can be a stream (see Twitter from Iran). Journalism can be a snapshot of current knowledge (see Wikipedia). Journalism is a process (which make take the form of Waves soon). But stories are products.’
En eigenlijk zit daar wat in. Crossmediale journalistiek is eigenlijk nooit ‘af’, de content kan groeien. Het zijn geen artikelen die voor een bepaalde deadline mee moeten. Als crossmediale journalist werk je niet per se als schrijver, filmer of radiomaker, maar als processor.
Een reactie plaatsen:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten