Crossmedia: leuke term, maar dan nu de praktijk

Toen ik in de zomer van 2009 werd uitgenodigd om te beginnen als docent Crossmediale Vaardigheden aan de opleiding Media, Informatie en Communicatie aan de HvA, vroeg ik me vooral af wat men zoal verstond onder crossmedia. Want de term wordt bij het minste of geringste gebruikt. Maar vaak wordt er iets heel anders bedoeld. Multimedia, bijvoorbeeld.

Dat verschil is snel uitgelegd met de volgende afbeeldingen:

Links de gebruiker en zijn rol in multimedia, rechts de gebruiker en zijn rol in crossmedia. In multimedia komt fotografie, televisie (maar had ook een VHS-film kunnen zijn), een radio (maar had ook een andere audiodrager kunnen zijn) en een krant tot de gebruiker. Multimedia bestaan al sinds de oprichting van de grote filmmaatschappijen uit de vorige eeuw, daar is niets nieuws aan. In crossmedia staat de invloed van de gebruiker centraal, en de mediakanalen zijn ook nog eens flexibel: van een twitterbericht op je smartphone naar de Facebookwall op je laptop naar de YouTubelink op je iPad. Het is niet meer ‘vormvast’ - de boodschap, daar gaat het om.


Het recent verschenen handboek van collega’s (concurrenten!) Alexander Pleijter en Arjan Dasselaar geeft weer een andere definitie dan de mijne. In hun ogen is de crossmediajournalist ‘iemand die zelf allerhande soorten materiaal publiceert en deze vervolgens verwerkt in een crossmediale webproductie.’

Naar mijn mening hoeft een crossmediale journalist niet zoveel verschillende dingen te kunnen, hij moet vooral crossmediaal dénken, en crossmediaal ingezet worden. In mijn boek stel ik dat het grootste verschil tussen crossmediale en ‘monomediale’ journalistiek vooral zit in de organisatie en de attitude van de journalist/nieuwstitel. Verder heeft crossmediale journalistiek natuurlijk wel een technologisch aspect, maar een journalist die het liefst alleen stukken schrijft kan met behulp van een collega prima worden ingezet in het crossmediale tijdperk.

De vier niveaus, zoals ze in mijn boek worden besproken, zijn gebaseerd op de bevindingen van Gary Hayes. De niveaus zijn Pushed, Extra’s, Bridges en Experience. Het laatste is voor de moderne journalist het interessantst: ‘A cross-media 4.0 property is co-creative collaborative play with the audience across many devices, which evolves and grows a life of its own.’

Een reactie plaatsen: